Om negen uur naar bed gisteravond, vanochtend om negen uur wakker; heerlijk 12 uur geslapen. Niet dat dat de bedoeling was, ik had de wekker gezet op 8 uur, tenminste dat dacht ik. Om negen uur werd ik door de schoonmaakster wakker gemaakt, de wekker bleek op 20:00 uur te staan. Nou ja, het zij zo.
Vandaag gaan we op naar de stad Reno; de af te leggen afstand is 390 kilometer en volgens de TomTom van Marcel gaat dat iets meer dan 4 uur duren. Ik mag niet autorijden, ben helaas mijn rijbewijs vergeten. De start van de rit gaat over de Golden Gate Brigde, maar helaas hangt die in een dikke mist; ergens halverwege eten we even op zijn amerikaans bij de Burger King en rond vier uur zijn we ter plekke.
We hebben grote stukken zonder TomTom gereden, er kwam geen stroom uit de sigaretaansteker; misschien een zekering kapot.

Na aankomst zijn we nog even naar het vliegveld van Reno gereden waar de dag eigenlijk al voorbij was. Het leuke was wel dat je nu overal gratis naar binnen kon, en zelfs bij vliegtuigen kon komen die anders alleen vanaf grotere afstand te zien zijn.

De Reno Airraces zijn een begrip onder piloten. Het zijn wedstrijden waarbij het er simpelweg om gaat wie het snelst kan vliegen,
het circuit is een beetje een vreemde cirkel in de lucht en natuurlijk laag zodat het publiek alles goed kan zien.
Ik wilde al lange tijd naar een dergelijk vliegfeest in Amerika en in het begin van het jaar besloten John, Marcel en ik om er dit jaar naar toe te gaan.
Uiteindelijk haakte John af, dus vertrokken Marcel en ik vandaag samen richting Amerika.

We vertrokken rond 8 ’s ochtends uur vanaf Schiphol naar Londen, drie kwartier te laat. Zoals zovaak moesten we cirkelen boven Londen,
uiteindelijk kwamen we een uur te laat aan. We hadden vier en een half uur speling voor de volgende vlucht, dus dat was geen punt.

Om 12 uur Engelse tijd stegen we op richting San Francisco; de vlucht verliep erg voorspoedig, mede door een staartwind van ruim honderd kilometer per uur waardoor de grondsnelheid regelmatig boven de duizend kilometer per uur uit kwam. We gaan met de tijd mee, dus twee uur ’s middags lokale tijd, nog steeds vandaag, landen we in San Fransisco.
Voor mij was het nog even spannend of ik Amerika wel in zou kunnen komen; twee jaar geleden zijn Vincent en ik naar Canada op vakantie geweest en zijn toen een dagje door Amerika gereden. Bij het weer terug keren naar Canada hebben we toen niet ons groen visum kaartje ingeleverd wat in het paspoort geniet was; daardoor waren we Amerika dus eigenlijk nooit uit gegaan en konden we problemen krijgen als we ooit Amerika weer in wilden. Om dit op te lossen hebben we een jaar geleden een brief gestuurd naar Amerika met bewijsmateriaal dat we wel degelijk het land uit waren, maar het is onmogelijk om te verifieren of dat bewijs aangekomen en geaccepteerd is.
Nu stond ik dus bij de paspoortcontrole in San Francisco; zou ik eruit gepikt worden? Maar nee, er was niets aan de hand, ik mocht
gewoon het land in.

Huurauto ophalen, en naar het hotel, wel 8 kilometer verderop.
Nog even San Francisco zien; dus op naar de Lombard street en Fishermens Dwarf, en daar hebben we heerlijk genoten van een krab maaltijd. De krab was in knoflook gebakken, er zat knoflook op het knoflookbrood en we hadden knoflook patatjes. Gelukkig geen vergadering morgen.

Om negen uur naar bed, ik was ondertussen 27 uur op…