Walvis spotten
Vanmiddag gaan we met een boot walvis spotten; tot die tijd gaan we een wandeling maken in de heuvel achter Perce. Er zijn meerdere routes uitgezet, en we kiezen er een die niet al te lang is omdat we op tijd bij de boot moeten zijn. Onderweg hebben we genoten van prachtige uitzichten over Perce, het eilandje voor de kust en de bijzondere rotsformatie.

’s middags dus met de boot de zee op – ik lekker optimistisch met korte broek en korte mouwen, maar op zee was het toch een stuk kouder dan ik verwacht had.
Na een half uur varen zagen we een stel dolfijnen zwemmen; na nog ruim een half uur waren we bij een walvis aangekomen. Een walvis kan ongeveer 4 minuten onder water, daarna komt hij weer boven om te ademen. Dus elke vier minuten stond iedereen de zee af te speuren waar hij nou weer boven zou komen, erg leuk. Een paar keer nam hij een duik waarbij even zijn staart boven water kwam en was iedereen in extase; helaas heb ik er geen foto van kunnen maken.
De boottocht duurde bijna twee en een half uur.

’s avonds hebben we gegeten in het restaurant bij het hotel en dat was echt uitstekend. Heerlijk eten en voor de verandering kundig en efficient personeel.

Lees verder →

Naar de rots van Perce
Na prima pannekoeken als ontbijt begonnen we onze laatste stint naar Perce. Er was 155 kilometer te gaan, en dat hebben we geklaard in 2 uur. Hier waren gelukkig genoeg vrije kamers, dus zochten we een leuk hotel uit met uitzicht op zee.
Het weer is fenomenaal, er is gister een koufront over getrokken en daarachter is heldere droge lucht aangevoerd. De lucht is echt staalblauw en steekt prachtig af bij de donkerblauwe zee en de kleuren van het vaste land.

Voor de kust van Perce ligt een eilandje en een schitterende rotsformatie; als het eb is kun je er naar toe wandelen. Dat was vandaag van kwart voor drie tot kwart voor vier, en dat hebben we dus gedaan.
Voor de rest een rustige dag en ’s avonds lekker uit eten in een restaurant met typische Canadese bediening: zeer inefficient dus. Maar het eten was prima.

Al sinds gistermorgen zitten we zonder GSM, dat is in deze contreien blijkbaar nog niet volledig doorgedrongen. Dus mijn ouders maar eens ouderwets via een vaste telefoon en een telefoniste gebeld vanaf de hotelkamer. Ik ben me wel continu bewust van het feit dat ik niemand zomaar kan bereiken, en dat ikzelf onbereikbaar ben.
Ook het bijwerken van deze blog op internet loopt hierdoor vertraging op. Het zal tot overmorgen eind van de dag duren voordat ‘normale’ comminicatiemogelijkheden weer hersteld zijn – als het goed is komen we dan aan in Quebec.

Lees verder →

Onderweg naar Perce
Het ontbijt in het hotel mocht je zelf bijelkaar zoeken op een plastic bord, en er was plastic bestek; sinasappelsap kwam uit een automaat in plastic drinkbekers; het enige leuke aan het ontbijt was het oude vrouwtje die erg haar best deed om het je, ondanks alles, erg naar de zin te maken door bijvoorbeeld veel koffie aan te bieden.

Onderweg naar Quebec besloten we door te rijden naar Perce, slechts 750 kilometer na Quebec. Het is een plaatsje aan de oostkust van Canada in een prachtige omgeving; een van de attracties is walvis kijken.

Carola meldde een te rijden afstand van zo’n 865 kilometer; we besloten onderweg te gaan en te stoppen als we geen zin meer hadden verder te rijden.
De lange tocht bracht ons door vele dorpjes (ergens halverwege hield de snelweg op), over bergen en langs de zee; op zich allemaal mooi om te zien – alleen de tweede helft van de tocht regende het pijpestelen.

In het plaatsje Carleton wilden we gaan overnachten, het zag er vriendelijk en gezellig uit. Helaas was alles vol omdat er een blues festival (in de stromende regen) gaande was; ook de volgende plaatsen zaten vol. Uiteindelijk kwamen we bij een bed&breakfast terecht in Caplan via een informatieburo. Niet echt ideaal, maar vooruit. Een restaurant zat kilometers verderop en de badkamer moesten we delen met meerdere andere kamers.
’s avonds na het eten hebben we nog op onze kamer een lekkere fles wijn opgemaakt die we bij de Niagara falls hadden gekocht.

We hebben vandaag 789 kilometer afgelegd in 8:50 uur.

Lees verder →

Via Amerika richting Perce
We gaan weer onderweg, richting noord-oosten. We zien wel hoever we komen.
Voor de afwisseling rijden we niet terug via Toronto, maar gaan we door de staat New York in Amerika. Bij Niagara zijn er meerdere bruggen die van Canada naar Amerika leiden, en omdat we daar geen files op zagen staan leek het een leuk en goed plan.
Maar helaas.
Ondanks dat er helemaal niet zo’n lange rij voor de grens stond duurde het toch behoorlijk lang voor we bij de overgang waren. En toen werden per buizenpost ook nog onze paspoorten naar een ander gebouw gestuurd waar wij ook naar toe moesten. Daar vervolgens papieren invullen, vingerafdrukken maken, foto maken, veel stempels ontvangen en 6 dollar per persoon inleveren. De hele exercitie bij de grens heeft ons bijna een uur gekost, en dat kwam mijn humeur niet echt ten goede.

De tocht door de staat New York verliep verder voorspoedig, en de grens over naar Canada was in 1 minuut gebeurd.

Bij Montreal in de spits weer wat files, mede door een pechgeval op de middelste rijstrook.
Rond half acht hebben we de snelweg verlaten en zijn we op zoek gegaan naar een hotel; we vonden er een bij Berthierville – niet echt bijzonder maar ach, we zijn er op doorreis. Volgens Carola zijn er wel meer hotels in de buurt, maar dan aan de zuidkant van de rivier; dan zouden we eerst met een pontje over moeten, maar daar hadden we geen zin in.

Bijzonder bij uit eten gaan blijft dan je vrijwel altijd gratis water aangeboden krijgt; het wordt nog bijzonderder als je weet dat het zwaar gechloreerd kraanwater is; niet te zuipen dus.

Vandaag hebben we 746 kilometer afgelegd in 9:50 uur.

Lees verder →

Fietsend naar de Niagara watervallen
Het ontbijt was wat aan de vroege kant in onze bed&breakfast – van half 9 tot 9, maar was verder prima verzorgd.
Vincent leek het leuk om per fiets naar de watervallen te gaan, een fietstocht van zo’n 25 kilometer.
Zo bedacht, zo gedaan; om 11:45 zaten we op de fiets. Maar al snel kwam voor Vincent de man met de hamer, en halverwege vond ik het eigenlijk beter om maar terug te keren, en met de auto te gaan. Maar Vincent hield vol en rond half drie waren we uiteindelijk bij de Niagara Falls.

Tijd om wat te eten en te drinken.
Een thermometer gaf aan dat het zo’n 32 graden was bij de watervallen.
Vervolgens zijn we met een boot heel dichtbij de watervallen geweest; iedereen had een regencape gekregen; zoniet dan was je doorweekt geweest. Het was een prachtige indrukwekkende boottocht tot vlakbij (althans zo leek het) de plek waar het water neerstortte.

De terugweg op de fiets ging een stuk beter; de wind was ons goed gezind, en er was nu meer bergafwaarts dan bergopwaarts. En de zon stond een stuk lager. We deden er nu maar 1:45 over, en hebben ook nog tijd kunnen vinden om onderweg wat wijn te proeven en te kopen.
Bij het inleveren van de fietsen werd ons verteld dat de temperatuur uiteindelijk opgelopen was tot 41 graden!
In totaal hebben we overdag tijdens het fietsen ongeveer 4 liter water per persoon gedronken.

Lees verder →