Zonder problemen of vertragingen komen we via Londen rond 11 uur ’s ochtends aan op Schiphol waar mijn zus met haar drie zonen en twee Bosnische loge’s ons welkom thuis heten.

Nog iets over de afstanden die we afgelegd hebben (totaal 1681 kilometer):
Dag 2: 58 kilometer (vliegveld Kaapstad – Knorhoek)
Dag 4: 154 kilometer (Knorhoek – Montagu)
Dag 5: 303 kilometer (Montagu – Wildernis)
Dag 7: 130 kilometer (Wildernis – Oudtshoorn)
Dag 8: 409 kilometer (Oudtshoorn – Greyton)
Dag 9: 201 kilometer (Greyton – Stanford)
Dag 11: 162 kilometer (Stanford – Kaapstad)
Dag 14: 140 kilometer (bezoek Kaap de goede Hoop)
Dag 15: 25 kilometer (Kaapstad – vliegveld Kaapstad).

Het was een zeer, zeer geslaagde vakantie.

Er is al een idee voor een stedentrip eind 2012: dit keer niet de warmte maar de kou van Helsinki. Gelukkig zijn de sauna’s daar heet.

Volgens de papieren moeten we liefst 3 uur van tevoren inchecken voor South African Airways, we zorgen er dan ook maar voor dat we ruim op tijd weg zijn want ook de auto moet nog ingeleverd worden.

Dat inleveren ging wel erg snel, we hoeven nergens voor te tekenen, we krijgen geen inleverbewijs en we hebben geen idee of we een naheffing krijgen voor bijvoorbeeld benzine en auto schoonmaken. Bij het ophalen van de auto heeft Vincent getekend voor een credit card autorisatie, we zullen later ontdekken wat daar daadwerkelijk van afgeschreven is.

Inchecken voor onze drie vluchten Kaapstad – Johannesburg – Londen – Schiphol gaat vlot en de bagage zal als het allemaal volgens plan gaat op Schiphol worden afgeleverd.
Het is dinsdagavond en dus filmavond. Geen sneak maar de film The Green Lantern voor mij (een zesje, een iets te standaard buitenaardse wezens film).
Slapen mag pas na middernacht – dan is Vincent jarig!

Ik ben blij dat er tijdens ons verblijf in Zuid-Afrika niks raars voorgevallen is, iedereen praat altijd over de (on)veiligheid van het land. Zelfs ons reisbureau wilde alleen maar dingen voor ons regelen als we konden bewijzen dat we een reisverzekering hadden.
Overal word je gewaarschuwd niet te avontuurlijk te worden: ga niet over donkere paadjes, ga niet ’s avonds buiten een een plaats lopen, let goed op je spullen. In Knorhoek hadden we bijvoorbeeld ’s avonds best wel naar een restaurant willen lopen maar het werd erg afgeraden.
In de iets grotere plaatsen zie je overal beveiliging, in Kaapstad in bepaalde delen zelfs op elke straathoek. Tijdens de carnavalsoptocht stond aan beide kanten van de route om de twintig meter iemand met een geel hesje en een wapenstok.
De eerste avond in Kaapstad zagen we vanuit het restaurant waar we aten gelijk al een vechtpartij, de voorlaatste avond zagen we er nog een.
Veel grotere huizen hebben stevige muren met daarop bedrading die op spanning staat. Als ergens een toegangspoort voor auto’s is staat er altijd bij ‘wacht met doorrijden tot het hek gesloten is’. Aan dat soort dingen merk je echt dat er iets aan de hand is met de veiligheid. Johannesburg schijnt nog veel erger te zijn dan Kaapstad.
Een vrouw die woont in Kaapstad vertelde dat ze een van de spannende dingen van de stad vond dat ‘je altijd over je schouder moet kijken’; ze drukte ons ook op het hart om maar vooral niet iets spannends te gaan doen als naar het oude ‘zwarte’ gedeelte te gaan om een jazz cafeetje te bezoeken.

Dat allemaal gezegd hebbende heb ik me op een enkele keer niet echt bedreigd gevoeld, je bent er wel veel mee bezig, al was het alleen maar omdat je zoveel mensen in gele hesjes ziet.

Nog iets over werkgelegenheid, ik moet vaak denken aan Thailand waar heel veel mensen werk doen waarvan wij vinden dat dat toch anders kan. Het is een soort werkverschaffing, het is ongelofelijk met hoeveel mensen ze bijvoorbeeld de straten schoon houden. In Stanford zagen we zeven mensen met zijn allen de straat aanvegen, 3 aan de ene kant, 4 aan de andere kant: 3 vegers, 2 met een schep en 2 met een vuilniszak. Dat werk doet in Nederland 1 persoon op een borstelwagentje en dat vele malen sneller.
Het verbaasde me ook elke keer weer in restaurants hoeveel mensen in de keuken en in de bediening staan. Personeel is blijkbaar goedkoop.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21157116_22Njwz&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]

Ik heb te doen met Linda en Meike, de vrouwen die we gisteravond in de kroeg zagen. Hun plan was om vandaag de Tafelberg te bezoeken, maar de berg hangt tot bijna aan de voet in een grote wolk. Dat gaat waarschijnlijk niet door. Ik ben nogmaals erg blij dat we al geweest zijn.

Op ons programma staat een bezoek aan Kaap de Goede Hoop, dat is nog een flinke rit met de auto. Daar begint het avontuur al, enkele dagen geleden heb ik de autosleutel afgegeven en heeft men de auto ergens geparkeerd. Is de auto nog ergens?
Een tweede spannende vraag: komen we met de auto wel weg van het hotel? Vandaag, 2 januari, is ook een nationale feestdag is Zuid-Afrika, net als eerste, tweede als derde kerstdag, en 1 januari. Een aantal belangrijke straten in Kaapstad zijn nog steeds afgezet en vanmiddag is er weer een karnavalsoptocht door de stad.
En een derde probleem: het geld is op en we hebben een geldautomaat nodig. Dat is een probleem omdat het vandaag dus een nationale feestdag is, en dus de banken en veel winkels gesloten zijn. In verband met vandalisme zijn geldautomaten niet toegankelijk buiten openingstijden.

Om met het laatste probleem te vinden: in een winkelcentrum, een eind verderop, is nog een apparaat te vinden dat toegankelijk is. In het centrum zijn een paar winkels open en daarom ook de geldapparaten toegankelijk.
Het eerste probleem komt ook goed, ik laat een ontvangstbewijs zien, en iemand haalt de autosleutel en rijdt de auto voor.
We komen zelfs de stad uit, hier en daar moet iemand voor ons wat aan de kant zetten en moeten we omrijden vanwege de afzettingen, maar het lukt.

Onderweg in het plaatsje Kalk Bay staan net als in Hermanus de stoplichten dusdanig slecht afgesteld dat we een half uur over een paar kilometer doen, hier valt nog een en ander te optimaliseren.
Onderweg naar de kaap woont nog een pinguïn familie, we gaan er even kijken. Het is een ander soort dan we zagen in Betty’s Bay, dezen waren ook wat beweeglijker; we hebben ze uit zee zien komen. De pinguïns komen niet als een eend aanzwemmen maar komen van onder water zo ongeveer het strand op lopen. Erg leuk om te zien.

Kaap de Goede Hoop is een enorm groot natuurgebied met een grote verscheidenheid aan diersoorten, je wordt vooral gewaarschuwd voor bavianen – dit zijn gevaarlijke beesten die je moet zien te ontwijken. Je mag ze absoluut niet voeren.
Op het zuidelijkste punt van dit schiereiland is dan het HET punt wat we kennen als Kaap de Goede Hoop. Op een heuvel ernaast staat een vuurtoren, daar zij we naar toe gereden voor zover mogelijk en daarna wandelend omhoog.
Maar het hoogtepunt van het bezoek was toch wel het bereiken van het zuidelijkste punt, het punt waar de VOC schepen vroeger omheen moesten. Het is een maar een kleine rots iets boven de zeespiegel, het waait er ontiegelijk hard, en je kijkt oneindig ver over de zee. Richting zuiden ligt Antarctica, niet echt in de buurt, de zuidpool is nog dik zesduizend kilometer verderop. Amsterdam ligt 9600 kilometer de andere kant op. Ik had er best een hele tijd kunnen zitten, het doet je toch iets, zo’n speciaal plekje op aarde.

Terug in Kaapstad is de karnavalsoptocht nog in volle gang, we moeten flink omrijden om bij het hotel te komen.

En dan is de laatste dag van de vakantie een feit, nog één keer uit eten, en morgen op naar het vliegveld.
En op deze laatste avond gebeurt het: de eerste rekening in een restaurant die boven de 500 Rand uit komt, 559 om precies te zijn exclusief 10% fooi. Ach, dat betekent dat we hoofdgerecht, toetje, koffie, water en enkele glazen wijn voor nog geen 35 euro per persoon gehad hebben, voor Nederlandse maatstaven nog steeds erg goedkoop.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21157098_XwJbKF&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]

Pas ergens in de middag komen we onze hotelkamer uit en mag ik eindelijk een Big Mac waar ik al zo lang over gezeurd heb. Hij smaakt zoals het hoort net als in Nederland al had van mij het bolletje iets zachter gemogen.

We lopen langs een halte van de sight seeing bussen en besluiten dat dat nog wel een leuke activiteit voor vanmiddag is. Zonnebrand en fototoestel halen, en terug naar de halte. Er zijn twee lijnen, de blauwe en de rode. We kiezen voor de blauwe lijn omdat die helemaal achter de Tafelberg langs rijdt.
Het blijkt dat achter die Tafelberg een heel ander klimaat heerst, het regent er veel meer dan aan de stadskant; inderdaad is het aan die kant veel groener en zeer boomrijk. Er is onder andere een grote botanische tuin aangelegd met alleen maar planten die uniek zijn voor Zuid-Afrika. Ook leuk is dat je veel verhalen hoort over dit gebied, zowel over heden als verleden.

Vandaag is de Tafelberg vrijwel de hele dag niet te zien, er hangt continu een wolk overheen. Ik ben blij dat we gister naar boven zijn geweest.

Vincent heeft gelezen dat aan het eind van de straat Waterkant een buurtje moet zijn met wat homokroegen, we gaan verkennen. Eerst de straat Strand oversteken, daarna de Waterkant in. Overigens heb je hier ook de Heerengracht en Keizergracht, het blijft leuk die Nederlandse namen.
Hoe verder we lopen hoe meer je het gevoel krijgt dat je de stad uitloopt, het wordt steeds stiller maar plotseling doemen wat zaakjes op. Een zijstraatje blijkt uit te komen op een erg gezellig pleintje, we gaan bij een Italiaan zitten om wat te eten. Door de drukte moeten we buiten zitten, het gaat maar net want het is vandaag een stuk koeler dan gister. Bovendien ben ik een beetje verkleumd op de bus, vooral op de hoger gelegen delen van de bustocht was het niet echt warm.
Na weer een heerlijke maaltijd voor 35 euro (voor ons samen!) gaan we in dit buurtje aan de wandel en vinden inderdaad enkele kroegen. Als we bij één van die kroegen naar binnen gaan komt er een vrouw naar ons toe en tikt ons op de schouder. Blijken het twee vrouwen te zijn, Meike en Linda, die we onderweg in Londen ontmoet hebben, we zaten op dezelfde vluchten van Schiphol naar Kaapstad. Konden we lekker even elkaars vakantieervaringen uitwisselen.

Vele biertjes en uren later lopen we weer naar ons hotel.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21157071_WPB4ZT&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]

De tafelberg is een niet te missen rotsformatie bij Kaapstad, geflankeerd door twee pieken. Zoals we ook in het binnenland vaak zagen hangt ook hier regelmatig een wolk over de berg, hopelijk kunnen we vandaag naar boven.

Terwijl we aan een kopje koffie zitten in het centrale park van de stad niet ver van ons hotel, zien we dat de wolk die boven de tafelberg hing aan het verdwijnen is. We wachten niet te lang en gaan onderweg.
De tafelberg heeft vanaf de stad gezien een platte bovenkant, ik ben benieuwd of dat bovenop ook zo is. De berg is erg steil, gelukkig is er een kabelbaan die je naar boven kan brengen. Alleen begint de kabelbaan niet midden in de stad maar aan de voet van het steile gedeelte, omgeveer 350 meter boven de zeespiegel. Vol goede moed beginnen we aan de wandeling richting de kabelbaan, het wordt een zware tocht met behoorlijk steile stukken en het is erg warm vandaag. Onderweg heb je steeds een prachtig uitzicht over de stad en de haven.
Op driekwart van de route schrikken we: er staat een bordje dat de kabelbaan gesloten is! Shit, eerst Robbeneiland, en nu dit. We staan even te kijken met wat andere mensen en dan zien we plotseling toch een gondel van de kabelbaan bewegen. Gelukkig.
Bij de kabelbaan aangekomen mogen we in de rij voor kaartjes: drie kwartier wachten. Dan nog zeker een half uur voor we met één van de twee gondels naar boven kunnen. De wachtende mensen worden regelmatig gekoeld met een waternevel, het is nog steeds erg warm op deze wolkeloze dag.

En dan zijn we boven! 1 kilometer boven de zeespiegel met prachtige vergezichten in alle richtingen. Het mooist vind ik het uitzicht over de stad, ook Robbeneiland is heel erg goed te zien en is groter dan ik had verwacht.
De bovenkant van de berg is redelijk vlak, en toch ook weer niet, het is vlak in de zin dat het verschil tussen het hoogste en laagste punt maar een meter of 30 is; het is niet vlak omdat er allemaal steenbulten liggen wat het wandelen nogal lastig maakt.
Gelukkig zijn er een paar routes uitgezet, wij nemen die van drie kwartier en in die tijd loop je de hele bovenkant rond, inclusief allerlei fotostops.

Na de wandeling drinken we een glaasje wijn op de berg in het restaurantje dat daar gebouwd is. Je mag je glas zelf inschenken, en wij doen dat op zijn Nederlands: het glas lang niet vol. De caissière is ontevreden, haalt de fles erbij en schenkt de glaasjes tot de rand toe vol – dat hoort hier kennelijk zo want ook op andere plekken krijg je meestal zeer goed gevulde glazen.
We moeten weer in de rij voor de kabelbaan om naar beneden te gaan, tegen de tijd dat we aan de beurt zijn schuift er weer een wolk over de berg, het is prachtig om te zien hoe de wolk over de rand van de berg heen valt. Overigens lost de wolk na enkele uren weer op en zien we tot diep in de nacht licht op de berg, de kabelbaan is tot 1 uur vannacht open.

We zijn stoer en lopen weer terug naar de stad, we hebben eenmaal terug in het hotel vandaag al bijna 19 kilometer gewandeld. Onderweg zien we dat enkele grote straten afgezet zijn, het blijkt te maken te hebben met een optocht die vannacht tussen 10 en 3 gehouden gaat worden in het kader van het vieren van het nieuwe jaar. Er zitten eind van de middag al mensen op tuinstoelen achter de dranghekken.

Na een bezoek aan Thais restaurant zien we het begin van de optocht, het zijn groepen mensen die muziek maken en dansen, het doet erg denken aan een carnavalsoptocht.
We lopen door naar de haven om daar het nieuwe jaar in te luiden. Er zijn duidelijk twee stromen mensen in de stad, de ene helft gaat naar de optocht, de andere helft naar de haven. Het is er erg druk en het is lastig iets te drinken te krijgen. Er staan lange rijen voor een ijs- en hotdog tent, verderop kunnen we nog net en blikje fris scoren. Drank is totaal niet te koop op straat, ook de rest van de avond zien we niemand alcohol drinken op straat; het kijkt erop dat dat verboden is.
Klokslag 12 uur is er vuurwerk boven de haven en wenst iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar, na het vuurwerk begint iedereen weer te lopen waarvan velen richting binnenstad. We doen er een kwartier over om een bruggetje over te komen, en plotseling is er weer vuurwerk. Waarschijnlijk heeft het vuurwerk de eerste keer niet goed gewerkt en maken ze het nu af.
In de Long Street is het ongelofelijk druk, zingende en dansende mensen tussen de auto’s die door de stad proberen te rijden – dat valt niet mee omdat enkele belangrijke routes zijn afgezet door de optocht.

We kijken nog even bij de optocht waar nog steeds ploegen mensen voorbij komen die muziek maken en dansen, en gaan dan terug naar het hotel. Slapen zit er nog niet in, om half drie verstomt het lawaai van de optocht en kunnen we gaan slapen.
Om half zeven komen de buren van onze hotelkamer luidruchtig binnen, gelukkig zijn ze ook snel weer stil.

[smugmug url=”https://fotos.sietse.nl/hack/feed.mg?Type=gallery&Data=21157049_NV9xSv&format=rss200″ imagecount=”100″ start=”1″ num=”100″ thumbsize=”Th” link=”lightbox” captions=”true” sort=”true” window=”false” smugmug=”true” size=”M”]