De vakantie zit er bijna op, de laatste vliegdag van deze vakantie breekt aan. We hebben nog één tussenstop op het oog en dat is het veld Dahlemer Binz. Ik heb dat uitgekozen omdat vanuit vliegclub Seppe regelmatig vliegkampen georganiseerd werden op dit veld. Volgens mij ben ik er wel eens geweest, maar in mijn logboek kan ik daar geen bewijs voor vinden; wie weet herken ik het als ik er ben. Even bellen, we zijn welkom.

Eerst met de taxi naar het vliegveld. Het duurt weer lang voor er een taxi verschijnt, gelukkig een ander dan die van gisteren. Deze chauffeur rijdt inderdaad een stuk kortere route door de stad, dat had de chauffeur van gisteren ook kunnen doen. En dan maakt de chauffeur van vandaag een fout – hij rijdt het vliegveld voorbij! Wij wijzen hem erop, en hij maakt omstandig zijn excuses. Op de teller stond 45 euro toen we de afslag voorbij reden, na aankomst maakte hij er 40 van als goedmaker voor zijn fout. Zo kan het dus ook!

De vlucht van Arnsberg naar Dahlemer Binz

Daarna is het het vliegtuig vullen met bagage, checks uitvoeren, instappen en weg; vandaag eens geen dreiging van regen of onweer. Onderweg hebben we contact met Langen Info op frequentie 129.875, een uur later krijgen we contract met Dahlemer Binz op frequentie 122.375. Als ik naar final draai, en we dus aan het laatste stukje voor de landing beginnen, zie ik dat er hoogspanningskabels voor de baan langs lopen! Daar moet je dus wel overheen (ook onbewust doe je dat), en daarna wat steiler dan normaal dalen om te kunnen landen. Er staat op de approach chart wel een hoogspanning getekend voor het begin van de baan, maar zoiets is toch bijna niet te geloven. Je zal maar wat te laag aan komen vliegen.

Op de foto zijn de hoogspanningskabels duidelijk te zien.

Parkeren, even naar de toren om te betalen, en daarna wandelen we naar het restaurant. Hier moeten we een uur wachten omdat we een vliegplan in moeten dienen, we gaan weer een grens over – het laatste stuk naar Hilversum komt eraan.

Overigens herken ik dit veld niet echt; ik denk dat ik er echt niet eerder geweest ben.

De toren van Dahlemer Binz. Helemaal achter op de foto is het restaurant.

De vlucht van Dahlemer Binz naar Hilversum

Dit is het dan, de laatste vlucht van de vakantie. Ook dit is een relatief eenvoudige vlucht, geen bijzonderheden. Wel leuk om weer contact te krijgen met Dutch Mil, eindelijk weer wat bekende kreten op de radio met een Nederlands accent. Na de landing in Hilversum is het over!
Tijd om de administratie af te ronden en in te leveren bij Operations van de vliegclub. Gelukkig wordt niet moeilijk gedaan over de missende benzinebon van Torun – de foto van de meters van de tankauto wordt geaccepteerd als bewijs. Eind goed al goed.

Ik merk wel dat ik er nu wel klaar mee ben, vier dagen achter elkaar vliegen is toch wel veel. Het is veel fijner om een dag te vliegen gevolgd door een dag rust te hebben. Maar weer goed op letten als we weer zo’n vliegvakantie gaan ondernemen.

De piloten van het vliegtuig van gisteren wilden vanmorgen 7:40 alweer op het veld zijn, dat is ons veel te vroeg – we regelen zelf wel een taxi. Kwart over tien zijn we op het veld, een mooie tijd. Onze taxichauffeur wil wel wat vertellen en geeft ons allerlei informatie. Bijvoorbeeld over een mosterdfabriek die hier staat en ten tijde van de DDR de mensen hier een bestaan gaf. En dat het vliegveld door de luchtmacht is gebruikt – vandaar dus dat het zo’n brede en lange baan is. Komend weekeinde is er een grote luchtshow maar daar zijn we dus net te vroeg voor.

Het doel van vandaag is Siegerland, dat zou onze laatste slaapplaats moeten worden. Maar eerst naar Magdeburg City, dat veld hadden we gisteren ook al in beeld omdat ze daar Mogas hebben, de goedkope vorm van benzine waar dit vliegtuig op mag vliegen. Het is een soort auto super plus benzine dat goedgekeurd is voor ons vliegtuig, de PH-SKC, en een stuk goedkoper is dan de standaard Avgas 100LL. Mogas was in Polen nauwelijks te krijgen dus daar tankten we Avgas.

Ik heb Magdeburg City van tevoren gebeld, en we zijn welkom. Niet in de loop van de middag pas aankomen want dan doet de Mogas benzinepomp raar door de hitte, dat moet lukken.

Op de buienradar zagen we de hele tijd al een buienlijn hangen in de buurt van Magdeburg maar het lijkt erop dat het richting noordoosten weg trekt. Ik maak me er geen zorgen over, we gaan lekker vliegen! Rond half elf zijn we klaar voor vertrek; behalve dan dat we eerst die 2.2 km baan helemaal terug moeten rijden (backtrack heet dat in vliegtermen). Dat is nooit zo fijn want je gaat dus eigenlijk tegen de richting in, er zal maar iemand aan het landen zijn – dat is niet goed als je elkaar tegen komt. Om dat te voorkomen meld je altijd duidelijk op de radio wat je van plan bent, anderen doen dat ook zodat je van elkaar weet waar je bent en wat je aan het doen bent.

Bautzen – Magdeburg City

Dan gaan we eindelijk de lucht in. Het eerste deel van de reis verloopt prima, maar dan doemt een grijze muur voor ons op. De regen is toch nog niet weggetrokken! Vóór ons is het grijs, rechts ook, naar links kan ik enigszins door de regen heen kijken. Dus de route een stuk naar links verlegd om zo door de wat lichtere regen heen te vliegen. Wordt de kist ook weer een beetje schoon. Na de bui weer richting veld sturen dat lekker in het zonnetje ligt.

De landing is gewoon slecht. Bij het afvangen van het vliegtuig (vlak voordat je de grond raakt) valt het vliegtuig plotseling uit de lucht waardoor een flinke harde landing ontstaat. Ik schrik er zelf van, het vliegtuig stuitert nog een keer omhoog en daarna nogmaals neerzetten. Gelukkig kan een Cessna dit makkelijk aan, het was niet gevaarlijk, maar schrikken was het wel.

We rijden naar de benzinepomp en gooien beide vleugels helemaal vol, de laatste keer tanken deze vakantie. Daarna lunch bij restaurant Paparazzi.

Achter het vliegtuig staat restaurant Paparazzi.

Duidelijk te zien waar we naar links gestuurd hebben om de regen te vermijden

Magdeburg City – Siegerland Arnsberg Menden

De bedoeling vandaag is dus eindigen in Siegerland, maar volgens de buienradar gaat het daar al rond een uur of twee regenen, en dan zijn we er nog niet. Dus op zoek naar een ander veld waar het lang genoeg droog blijft; de keuze valt op Arnsberg Menden, mede omdat het in een kronkel van de rivier Ruhr ligt.

Om één uur hangen we weer, zonder verdere gekke dingen komen we aan bij Arnsberg Menden. Het veld zelf ligt op een heuvel, vóór het begin van de baan en na het einde van de baan is er afgrond, goed mikken dus bij de landing want iets te vroeg landen kan niet!

Afgrond vóór het begin van de baan! De vlekken op de foto zijn overleden insecten op de voorruit.

Na de landing vragen we of de kist in een hangar mag staan, helaas niet, dus dat wordt de kist weer vastbinden aan de grond.

De terminal en toren van Arnsberg Menden

Betalen vandaag graag want het is niet zeker dat morgenochtend iemand aanwezig is. We krijgen zelfs instructies over hoe het veld ‘illegaal’ te betreden. Gezien onze standaard vertrektijden voorzie ik geen problemen.

De kortste route was via de zuidkant van Paderborn geweest, maar omdat de kans op regen en lage bewolking (lees: de grond omhoog komt richting wolken) in de heuvels het grootst is, toch maar de noordkant gekozen.

De taxi

Er wordt een taxi voor ons gebeld. Het duurt even maar dan verschijnt er inderdaad een. Vincent had een hotel gevonden en de taxi brengt ons er naar toe. Dag wil zeggen, ik zie op een gegeven moment dat hij afwijkt van wat Google Maps de beste route vindt. Dat kan natuurlijk, maar dan vraagt hij ons of we het leuk vinden om even langs het centrum te rijden. Bij mij gaan allerlei alarmbellen af, maar Vincent knikt al instemmend. We moeten sowieso omrijden zegt de chauffeur want er zijn wegwerkzaamheden bij het hotel. Ik vertrouw het voor geen meter en ik zie hem gewoon een stuk omrijden. Uiteindelijk zijn we meer dan 50 euro voor de rit kwijt, ik voel ons vreselijk genaaid.

De stad Arnsberg

Arnsberg is net zo’n slaapstadje als Bautzen, maar dan wat minder gezellig. Het leuke is dat in het midden van het stadje een smalle heuvelrug ligt, die wandelen we helemaal naar boven waar de resten van een oude burcht staan. Leuk om te zien, leuk uitzicht boven.

Terug beneden eten we wat en lopen een stukje langs de Ruhr, Daarna verhaal schrijven en naar bed.

Hieronder nog wat foto’s van Arnsberg.

We zijn van plan vandaag Polen weer te verlaten. En ook nu laten we ons verleiden door een Facebook commentaar – van Michiel dit keer. Hij raadde ons aan om in Bautzen te gaan kijken, het ligt op de route, dus waarom niet.

Maar eerst twee andere vluchten, eerst de beloofde vlucht met Michał, dan een tussenstop op Lotnisko Szymanów; pas daarna naar Bautzen. Er wordt weer regen en onweer in de loop van de middag verwacht in zuid Polen, dus op tijd vertrekken – de wekker gaat voor het eerst deze vakantie en wel om 7 uur.

De zon schijnt al, dus Michał een bericht gestuurd dat hij om 9 uur op het veld Pobiednik verwacht wordt.

Maar tijdens de rit naar het veld blijkt er veel laaghangende bewolking te zijn, bij het veld is het weer open. Het wordt spannend of we het huis van Michał kunnen bereiken, dan moet ik weer door die wolkenband heen.

Half tien rijden we naar het begin van de baan. Het regent nu zelfs licht, maar omdat het zicht prima is stijgen we toch op. Richting zijn huis zijn er inderdaad nog laaghangende wolken, naar ik kan er makkelijk omheen laveren. We draaien een rondje om zijn huis en tien uur staan we weer aan de grond. Michał vindt het gehobbel op het veld maar niks.

Michał en zijn huis in een stadje vlakbij Krakau

We taxiën gelijk naar de benzinepomp en tanken hem helemaal vol. Binnen betalen, maar een fatsoenlijke bon met liters erop – ho maar. Ik krijg wat papier mee, hopelijk voldoende bewijs voor de vliegclub in Hilversum.

De vlucht van Krakau naar Szymanów

We hebben het veld Miroslawice op het oog als tussenlanding voordat we Duitsland weer in gaan. Voor zekerheid bel ik even of we welkom zijn; ik bel meerdere nummers maar krijg geen gehoor. Een van de nummers is eigenlijk niet van het veld, maar van de meteo service, ik krijg een aardige man aan de telefoon die me eigenlijk niet kan helpen, hij gaat over de meteo, verder niet, maar hij weet zeker dat het veld Lotnisko Szymanów open is omdat er parachute gesprongen wordt. We kijken op de kaart – het maakt niet veel uit of we nou ten zuiden of ten noorden van Wrocław langs gaan, dus we verleggen onze route via Szymanów. Ook hier wordt niet opgenomen als ik ze bel, maar we gaan toch.

Het gaat allemaal behoorlijk vlot, om half elf zijn we alweer onderweg. Bij het opstijgen is het rijden – los van de grond – rijden – los van de grond – rijden en eindelijk vliegen. Het veld is voor verbetering vatbaar zullen we maar zeggen.
Ook deze vlucht verloopt voorspoedig, geen last van bewolking of zo. Na de landing vraagt de toren of we een parkeerplek willen voor de nacht. Nee, we gaan straks weer verder. Willen we benzine dan. Nee, we gaan straks weer verder.
In het adminstratiegebouwtje wordt ons nog een keer gevraagd: nachtje blijven, of tanken. Nee, we gaan straks weer weg. Ok, we krijgen een kop oploskoffie aangeboden, men vindt het maar vreemd – er komt kennelijk nooit iemand binnen voor een eenvoudige tussenstop.

Onderweg zien we meerdere van dit soort grote complexen

Duidelijk een parachutistenveld

Leuke verzameling vliegtuigen

De vlucht van Szymanów naar Bautzen

Omdat we straks over de grens gaan moeten we een vliegplan indienen en verplicht een uur wachten. In de hitte lopen we een beetje rond, en vinden een plekje waar fris en ijs verkocht wordt. We hebben nog wat Pools geld en kopen dus nog een ijsje en wat drinken.
En dan is het tijd om te vertrekken. Instappen en wegwezen, op naar Bautzen. Het wordt warmer en warmer, ook in de kist. Op zich is de hitte dragelijk als de motor eenmaal draait; op de grond voor de start en na het uitzetten van de motor is het heet, als de motor draait hebben we een prima luchtstroom van de ventilator voorop het vliegtuig.
Ik had Bautzen van tevoren gebeld; er werd opgenomen en we zijn van harte welkom. We worden alleen gewaarschuwd dat er werkzaamheden aan de baan zijn en dat we daar bij de landing rekening mee moeten houden. Prima.

Het vliegplan blijkt aangekomen te zijn, Poznan Information weet ervan en activeert voor mij het vliegplan. Bij de grens krijgen we geen radiocontact meer met Poznan, kennelijk zitten we te laag, of zitten we te ver van de zender. Hoe dan ook, geen probleem, we vliegen gewoon Duitsland in. Vanaf de grens is het nog maar 11 minuten naar Bautzen; als we het veld oproepen wordt ons gevraagd een short field landing te maken om dat verderop op de baan werkzaamheden bezig zijn. Ik doe mijn best, en zet de kist op het begin van de baan neer. Vervolgens worden we gevraagd via exit Alfa de baan te verlaten – dat blijkt aan de andere kant van de baan te zijn, of wel twee kilometer verderop! Dat is dus een flink eind taxiën, en inderdaad, op 3/4 van de baan zijn werkzaamheden bezig. Op zich een wonder dat de baan in gebruik is, volgens mij mag zoiets in Nederland niet.

Op de parkeerplek is kennelijk ook een ander toestel net aangekomen, er staat al een taxi bij; de toren vraagt ons of we ook een taxi naar de stad nodig hebben en zo ja, dan kunnen we wellicht met de taxi van de anderen iets regelen.
Dat klinkt als een plan, snel de kist uitladen, op zijn plek zetten, Vincent snel via booking.com een hotel zoeken, en met de taxi van de anderen mee op basis van kosten delen. Zo zijn we voor 12 euro in de binnenstad van Bautzen.

Links bij het begin van de baan zet ik de kist aan de grond. De werkzaamheden zijn tussen exits B en A helemaal aan de rechterkant, daar kan ik makkelijk langs. Parkeren bij de ‘parking aera’ waar de taxi dus ook staat.

Het stadje Bautzen

Bautzen is een oud-DDR stadje bekend om zijn mosterdfabriek. Dat zie je terug aan de winkels, namen van hotels en restaurants, en aan menu’s. Het is een prachtig rustig oud stadje, totaal niet op de radar van toerisme. Er zijn enkele rustige terrassen, je hoort nergens muziek spelen, geen muzikanten of artiesten op straat en vrijwel geen verkeer. Wat een zalige rust, nu heb je pas door hoe enorm, toeristisch Krakau gisteren was.

Een foto impressie.

Het Ingress feest is voorbij, we gaan weer vliegen. Tijdens onze heenreis was één van de Facebook berichten van een Pools oud-collega van me dat we naar Krakau moesten komen omdat Warschau ‘overrated’ is. Het paste ook in het originele plan (heen via het noorden, terug via het zuiden van Polen) en zelfs het weer lijkt het toe te staan.

Kwart over elf zet een Uber taxi ons af bij de hangar op het vliegveld Konstancin Jeziorna. We betalen 40 euro voor drie overdekte overnachtingen en maken ons klaar voor vertrek; 12 uur hangen we in de lucht.

Eerst de weg weer oversteken

We gaan niet naar het grote veld bij krakau maar naar Lotnisko Pobiednik, zo’n 30 kilometer rijden met de auto vanaf Krakau. Er was vandaag een prachtige dag beloofd, ook in Krakau, maar nu worden toch weer onweersbuien verwacht in de middag. Als het goed is zijn we voor de buien binnen.

De vlucht verloopt zonder noemenswaardige zaken en anderhalf uur later staan we weer aan de grond. Het is wel een hobbelig grasveld; dan rijd je, dan even vliegen en weer rijden. En laveren om de molshopen. Er is geen hangar beschikbaar, dus we draaien metalen schroeven in de grond en binden de kist vast. Hij is duidelijk het kleinere broertje van andere geparkeerde vliegtuigen.

De kleinste van het stel

Schroef in de grond en de kist vastbinden

Het veld Pobiednik

De gevlogen route

Bezoek aan Krakau

Een Uber brengt ons naar de stad. Nog geen 20 euro voor bijna een uur rijden (mede veroorzaakt door wegwerkzaamheden) – geen geld voor onze begrippen.

Krakau is een leuk stadje met een groot oud centrum. Aan een kant staat een kasteel op een wat hoger gelegen gedeelte. Ons hotel ligt vlakbij het kasteel, en we beklimmen dan ook als eerste het kasteel. En dan begint het toch echt te regenen, dus snel ergens naar binnen voor een verplicht biertje. Als het weer droog is dwalen we een tijdje door de binnenstad, we ontmoeten zelfs in een park een andere Ingress speler, iemand van de Canarische eilanden.

Ik had gisteren contact gehad met Capgemini collega Michał, we gaan met zijn drieën uit eten in een restaurant met typisch Poolse gerechten. We krijgen Poolse Dumplings voorgeschoteld, ze smaken prima, het is alleen een beetje veel.

Na het eten brengen we nog een bezoek aan een homokroeg die Vincent onderweg gevonden had. Zo’n kroeg is redelijk bijzonder hier in Polen.

En ik ga Michał over zijn huis vliegen morgen!

Enkele foto’s van Krakau

De reden waarom we naar Warschau willen is dat we aan het Ingress Cassandra event mee willen doen. Ingress is een spel dat je buiten speelt. Allerlei bijzondere zaken zoals bruggen, gebouwen, standbeelden en andere interessante dingen kunnen een zogenaamde portal zijn. Je kunt een portal veroveren door eerst de tegenstander eraf te schieten, en vervolgens op een afstand van maximaal 40 meter van de portal resonators te plaatsen. Je moet er dus naar toe.

Er zijn twee partijen die tegen elkaar strijden, de Resistance (kleur blauw, bijnaam smurfen) tegen de Enlightened (kleur groen, bijnaam kikkers); Vincent en ik zijn Enlightened, groene kikkers dus. Dit jaar wordt de wedstrijd genaamd Cassandra uitgevochten, de strijd wordt over meerdere steden in verschillende werelddelen gevierd, dit weekende wordt in Azië gestreden in de steden Sapporo (Japan) en Malé (Maldiven); in Europa in Warschau en Marseille; in Amerika in San Diego en Boston. De eerstgenoemde steden zijn primary en tellen voor twee punten mee, de andere steden zijn sattelite en tellen voor 1 punt mee.

Zaterdag 28 juli

Wij strijden vandaag dus mee in Warschau. Azië is al geweest en traditioneel gewonnen door Enlightened. Europa is lastig, dat wordt meestal gewonnen door resistance. We gaan ons best doen.

Er zijn een paar duizend spelers in Warschau, ze zijn allemaal opgedeeld in teams van ongeveer 15 personen; elk team krijgt een stukje van Warschau. Wij zitten in een Nederlands team met als leider Roarex. Hij krijgt opdrachten van hogerhand via een walky-talky app, en wij voeren die uit. Zo zijn we de hele middag bezig, onderweg zien we regelmatig smurfen; Roarex meldt dat aan de hogere leiding waarna mogelijk de tactiek wordt bijgesteld.

Er zijn drie onderdelen vanmiddag. De eerste winnen we, de tweede verliezen we, en de derde lijkt spannend. Er komt nog geen uitslag, die wordt bewaard voor bij het feest vanavond. Na de strijd maken we een nog een groepsfoto van een stel smurfen die in de buurt staan, en zij van ons:

Ons groen kikker team

Een stelletje smurfen

’s avonds wordt de uitslag bekend gemaakt – we hebben verloren. Azië 3-0 voor Enlightened, Europa 3-0 voor resistance. De beslissing ligt in Amerika.

En die pakt goed uit, 3-0 in Amerika, dus eindstand dit weekend:

De komende weken worden meer Cassandra events uitgevochten, onder andere in Riga. We zijn daar weer bij!

Zondag 29 juli

Vandaag is het Mission Day. Er zijn allerlei wandelroutes door Warschau uitgezet, 24 om precies te zijn, en je moet er minimaal 6 voltooien voor een medaille. Wij hebben er 18 gedaan, half elf begonnen, half zes klaar, en bijna 23km door Warschau gelopen!

Hieronder nog een paar foto’s van de wandeling door Warschau.